Πληθοδομές | Ζήσης Κοτιώνης | Διάλεξη 3/11

«Μια τελευταία ιδιότητα [που είναι συναφής με αυτήν της ταυτόχρονης ομογένειας-διαφοροποίησης] είναι η ιδιότητα του πορώδους, δηλαδή ότι η κατοίκηση του πλήθους μπορεί να περιγραφεί ως κάτι το οποίο δεν βασίζεται σε κύρια και δευτερεύοντα πράγματα δεν βασίζεται σε διαμπερή και σε αδιέξοδα αλλά υπονοεί δομές οι οποίες είναι πορώδεις.

Νομίζω ότι είναι ενδιαφέρον ότι εδώ έχουμε μοντέλα και patterns, μοτίβα, που θα σας προέτρεπα να τα δείτε στη σχέση αυτή μαύρου-άσπρου, όπου ο κανόνας που διέπει το ένα κομμάτι είναι ο ίδιος κανόνας  που διέπει το άλλο κομμάτι, αντίστροφα  ένας κανόνας που υπάρχει για την ανάπτυξη του χώρου εδώ, σε αυτή την ομογενή αστική δομή, είναι ένας παραπλήσιος κανόνας με αυτόν εκεί.

Αυτό μπορεί να μας ενδιαφέρει για δυο λόγους. Πρώτον για να ανακαλύψουμε αυτό το μοτίβο και πώς οργανώνει σχέσεις αυτό το μοτίβο, που είναι μια παλιά συζήτηση, αλλά νομίζω ότι μια καινούργια συζήτηση, και εκεί οι MVRDV έχουν κάνει πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά, είναι πώς αυτό το πορώδες στην κάτοψη μπορεί κανείς να το αντιμετωπίσει, όταν μιλάει για αστικό σχεδιασμό, για σχεδιασμό σε επίπεδο πόλης, στην τρίτη διάσταση, στην τομή.

Επομένως, μας ενδιαφέρει ένα δυναμικό πεδίο που δημιουργείται ανάμεσα σε ένα διάβασμα της τομής ως κάτι που τρυπάει και βλέπουμε μέσα από το σκληρό τη μαλακή γη από κάτω, και σε κάτι που τρυπάει και βλέπουμε από πίσω τον ουρανό, ή αντίστοιχες δομές.»

απόσπασμα της διάλεξης